Een lief meisje

Ik heb een beetje een vreemde week. Aan de ene kant heel fijn, en aan de andere kant niet zo. Ik moest namelijk 3 avonden achter elkaar werken (en zondag nog van half 10 tot 3 's middags) en elke keer was ik rond 2 of 3 uur pas thuis. Ook al slaap ik 's ochtends dan uit; ik blijf moe. En moe zijn is bij mij altijd gelijk zo extreem ofzo. 

Vervolgens heb ik weer heel erg last van m'n rug en knie en m'n pols (iets te fanatiek de half moon pose geyoga'd denk ik). Ik heb maar 1 keer geyoga'd en niet zo veel gelezen, getekend, geblogd.. 

(Dit kwam eigenlijk voornamelijk omdat we van de ouders van Tom een Nintendo DS te leen kregen en ik dan vervolgens als een mongool 24 uur per dag Pokémon ga spelen en niks anders meer wil doen.) 

Wat natuurlijk juist ook heel leuk is, pokémon! omg! En werk was vaak ook wel gezellig en fijn. En ik heb wel 1 keer yoga gedaan en 1 keer getekend, wat toch goed is! En gisteren was Willemijn op bezoek wat heel gezellig was, oh en dinsdag kwam Rosa ineens langs en gingen we met z'n 3'en naar Inherent Vice (epische film). Dat was ook super leuk!

Het is jammer dat alles door vermoeidheid een beetje afgemat wordt. En dan krijg je zo'n zeikblog. Excuses, ik moest even ventileren. Maar naast de positieve nootjes hierboven wilde ik ook nog iets anders vertellen hoor.

Toen ik gisteren druk bezig was met debrasseren hoorde ik een paar meter achter mij wat mensen met elkaar praten. 

"Heel zorgzaam, denk ik."

"Ja, lief ook, dat zie je gewoon."

"Ja een lief meisje."

Toen ik ietsje later omkeek keek 1 van die mensen mijn kant op en glimlachte. Aangezien ik op dat moment het enige meisje in de buurt was, hoop ik stiekem dat het over mij ging. En niet over Marietjes nichtje die ze laatst een keer zagen op de brunch van opa en oma Huismans.

Ik glimlachte terug, stapelde snel wat laatste schoteltjes op het plateau en nam het mee naar beneden.

selfie yo