Hoewel ik altijd een beetje dubbele gevoelens heb over Workum. (de meisjes door wie ik vroeger gepest werd wonen daar allemaal nog steeds, en hoewel ik denk "jeuzes jullie wonen allemaal nog in Workum" denk ik ook "aaahhhh ik ben ineens weer Anne-Fleur van 8 t/m 13 die bang is voor jullie")
Soms voelde het dus niet echt als 'even er tussen uit' maar eerder als een soort minder leuke versie van verstoppertje waarbij je denkt dat iedereen vast wel naar je kijkt en denkt "ah daar heb je die rare van Kan". Maar goed, vanaf nu alleen positieve dingen, want het was namelijk voornamelijk SUPER LEUK!!!
Ik heb zo weinig geslapen, we hebben zó veel leuke spellen gedaan! Monopoly met extra regels (je kon vanaf station zuid ook naar noord, en van oost naar west, en daar kon je dan door de KGB opgepakt worden, of het hoerenhuis Mal l'Amour kopen, of een bank overvallen!), rikken (je gooit dus een bal weg....), verstoppertje (ook in het donker), Koehandel. En vooral hebben we héél veel op de pinball machine gespeeld, en héél veel en lang "Hét Spel" gedaan. Ik schrijf ooit wel een aparte blog over de regels daarvan, want het is echt fantastisch.
We hebben ook lekker gekookt en gegeten, en gekletst en gelachen. Ja. Chillebille.
Ik nam een paar foto's. Zoals deze:
Mijn moeder zei vroeger wel eens: soms heb je van die luchten die zó mooi zijn, dat als je ze op een schilderij zou zien je zou zeggen: "ja hoor, dat is wel érg overdreven." (misschien zei ze het niet in deze precieze woorden) De donkere wolken in de verte deden me hier wel aan denken.
We gingen bij mijn moeder en haar vriend eten. Maar eerst even door Hindeloopen, waar we op de dijk over een stormachtig IJsselmeer uit keken. M'n moeder schreef afgelopen jaar aan een 'fact-thriller'. Een wetenschapper heeft een crazy ontdekking gedaan en vroeg haar er een spannend -maar wel kloppend qua feite- verhaal van te maken. Blijkbaar is het zo spannend dat m'n moeder en vriend een geheimhoudingscontract moesten tekenen, wat weer inhield dat wij steeds halve verhalen hoorden. Wat ERG frustrerend was/is. Maar nu is het bijna zo ver!! (de dingen die ik al wel gehoord heb zijn ook echt super spannend! Ik ben heeel erg benieuwd!)
Ach kijk nou eens! Wat rustiek! Wat pittoresk!
We liepen 'de bruggetjes' allemaal weilanden achter Workum, verboden met kleine bruggetjes. Hier zagen de jongens voor het eerst in hun leven schapen. Zo leek het in ieder geval.
Ik vind deze foto én heel schattig, én verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik die kleren aan deed.. het is een t-shirt met daarover een jurkje. Waarschijnlijk had ik er ook nog een spijkerbroek met glitters onder aan. En die vlechtjes maakte ik die ochtend bij mezelf, vol trots. Hihi, ik vind het wel íets meer schattig dan verschrikkelijk gelukkig. (maar godschristus gelukkig zie ik er niet meer zo uit)
Tsja. Dat zou mooi zijn.
Een van de jongens kocht deze plaat in een rommelwinkeltje. We hebben er vervolgens bijna non-stop naar geluisterd. Grandioos.
En toen waren we weer thuis. Een nachtje eerder dan gepland, maar we konden midden in de nacht meerijden. Ik nikste de hele dag. 's Avonds maakten we een wandeling. Bij Yum Saap bestelden we beide een vega curry (om mee te nemen) en dronken wat tijdens het wachten. (Eigenlijk wilde ik het Tonic flesje stiekem meenemen)
Liefs, Fleur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten